Morris loopt al jaren voornamelijk op zijn tenen, als een kleine balletdanser. Dat vindt hij lekker. Zo krijgt hij extra prikkels en kan hij zijn lijfje beter voelen. Een gevolg van zijn ontwikkelingsachterstand. Het ziet er sierlijk uit, maar het is niet echt goed voor ‘m. Het verkort namelijk zijn achillespezen en kuitspieren. Op termijn is het gevolg misschien dan wel dat hij zijn voeten niet meer kan afwikkelen en plat op de grond kan zetten. Spitsvoeten heet dat.

Om spitsvoeten te voorkomen is Morris al 4 jaar onder behandeling bij de revalidatiearts. Al eerder heeft hij een aantal maanden nachtspalken gehad om zijn voetjes in de juiste stand vast te zetten (fixeren). Dat was geen succes. Morris sliep slecht van het niet kunnen bewegen en dat belemmerde hem in zijn dagelijks leven. Slaap is namelijk enorm belangrijk voor Morris om alle prikkels van overdag te kunnen verwerken. Met fysiotherapie, strekoefeningen en veel corrigeren tijdens het lopen leken we een goed alternatief te hebben. Tot nu…

Afgelopen zomer concludeerde de revalidatiearts helaas toch weer achteruitgang bij één voetje. Hij adviseerde om Morris zijn linker voetje 4 weken in het gips te zetten en daarna een lange tijd dagelijks 6 tot 8 uur spalken te dragen. Dat was weer even slikken. Morris is al zo beperkt in zijn bewegen. Gelukkig vond de arts het een goed idee om dit een paar maanden uit te stellen, zodat hij in de zomer nog lekker vrij bewegend buiten kon ravotten!

En toen vielen de blaadjes en was het zover… Na een hoop gebel en geregel door mama om alle afspraken te maken, te checken en te dubbelchecken. En afgelopen maandag was het d-day: gipsen!  Mama en Marco gingen met Morris op pad naar de revalidatiekliniek. Gelukkig was hij in een goede bui, we zijn heel trots op ‘m dat hij alles liet gebeuren.

Eerst  werden de spalken aangemeten bij Morris dat ging super goed. Hierna werd het echter een kleine domper. De fysiotherapeut dacht al dat het gipsen bij Morris een hele uitdaging zou worden: zijn spieren zijn erg sterk, hij heeft een hoge pijngrens en kan niet aangeven dat hij pijn of ongemak heeft. Hij kreeg gelijk. Morris vond het gips maar niks en verzette zich met al zijn kracht: het gips brak! Toch was het ook wel een beetje een opluchting; gips is zo beperkend voor Morris en hij zou de eerste 24 uur niet mogen staan of lopen.

En nu? De enige oplossing is zo snel mogelijk starten met spalken, over een paar weken zijn ze klaar. Ook krijgt Morris semi-orthopedische schoenen om over de spalken heen te kunnen dragen, want tja.. met spalken wordt je schoenmaat een stuk groter en heb je stevige stappers nodig. Hopelijk wel mooie, want het oog wil ook wat!

Morris wordt dus van een balletdanser een houten klaas. Hoe het er dan allemaal uit ziet, zie je in het volgende blog!