Morris heeft sinds 5 jaar een gehandicaptenparkeerkaart. Dat wil zeggen dat mama of (bonus)papa altijd lekker dichtbij bijvoorbeeld het ziekenhuis of het winkelcentrum kan parkeren als we daar naar toe gaan. Dat klinkt leuk, maar de aanleiding is natuurlijk wat minder. Het voor de deur parkeren verkort de lange afstand die we bijvoorbeeld bij ziekenhuizen moeten afleggen enorm.

Morris kan lopen, maar beperkt. Hij heeft een lage spierspanning. Om een eind te wandelen moet hij veel moeite doen en hij staat wankel op zijn benen. Als hij de aandacht niet bij het lopen heeft valt hij makkelijk en dat gebeurt dan ook regelmatig. Met Morris loop je dan ook altijd aan de hand om hem stabiliteit en richting te geven. Met een protesterende Morris aan de hand is wandelen best een uitdaging, zeker als je een eindje moet lopen!

Met Morris ga je niet even snel op pad. Je moet altijd voorbereid zijn. Op dat hij in zijn broek poept bijvoorbeeld. Of op dat hij een epilepsie aanval krijgt. Of op dat hij trek krijgt in eten en drinken, wetende dat je hem niet even kunt uitleggen dat hij moet wachten. Of op dat hij moet wachten als we ergens zijn, wat zijn gemoedstoestand heel snel om kan doen slaan. We gaan dus altijd op stap met een grote rugzak vol noodmedicatie, luiers, luierzakjes en -doekjes, drinken, eten en speeltjes. Tot de nok vol, tot er niets meer bij kan. Zoals je zult begrijpen is een gehandicaptenparkeerkaart dus enorm handig als je met Morris en de grote rugzak ergens naar toe moet.

De geldigheidsduur van een kaart is 5 jaar. Dit betekent dat mama Femke afgelopen weken weer een hoop administratieve rompslomp had om een nieuwe kaart voor elkaar te boksen bij de gemeente. Dit gaat via de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), die zich richt op ondersteuning van mensen met een beperking, langdurig zieken en ouderen. Morris heeft hiervoor al een medische keuring gehad 5 jaar geleden, dus was het deze keer iets makkelijker dan de vorige keer.

Het is dus gelukt! Nu kunnen we weer onbezorgd met Morris op stap in zijn favoriete voertuig: de auto. Op de achtbaankar na dan. 😉