Eindelijk was het dus zover! Morris genoot enorm op Curaçao. We waren heel erg blij verrast met de rust, de tevredenheid en focus die hij dagelijks uitstraalde. De kleine held was helemaal zen, zoals we dat nog niet eerder hadden gezien! We merkten wel dat de dagelijkse therapie erg intensief voor hem was, hij lag soms gewoon te gapen in het water. Niets voor hem.;-) Maar dat is ook een teken van ontspanning en in zijn geval is dat heel bijzonder!

Waar Morris normaal meerdere elektronische speeltjes en de telefoon of iPad nodig heeft als we uit eten gaan, kon hij nu een hele avond op een terras aan zee of in het centrum van Willemstad heerlijk rustig genieten en dromerig om zich heen kijken. Dit maakte de reis al gelijk extra bijzonder voor ons, zouden we gelijk al zoveel effect van de therapie kunnen merken? Morris was overduidelijk aan het genieten van het feit dat allebei de gezinnen erbij waren en knuffelde van hot naar her met zijn mama’s, papa’s, broers en zusje!

Ondertussen ging de therapie door en Babette en Marie trokken er dagelijks hard aan. De therapietijd was 2 uur, waarvan een dik half uur binnen werd afgewerkt. Hier werkten Babette en Marie onder andere aan de lichaamswaarneming van Morris. Ongeveer een jaar geleden heeft Rylana van Crea-coaching (samen met Mama en Marco) een uitgebreid sensorisch profiel van Morris opgesteld, waarin beschreven staat hoe bij Morris de verschillende zintuiglijke waarnemingen ontwikkeld zijn. Goede balans hierin is voorwaarde voor zijn verdere ontwikkeling. Babette heeft n.a.v. dit profiel gericht met Morris kunnen werken (zie foto’s met uitleg), zowel in de therapieruimte op het droge als samen met Chabelita.

• 

• 

• 

Zo oefenden ze bijvoorbeeld zijn bekkenbodemspieren door hem in een tunnel heen en terug te laten kruipen. Heel erg lastig voor hem, maar hij deed het heel goed! Op deze manier hopen we dat zijn zindelijkheid uiteindelijk gestimuleerd wordt.
Om Morris zijn lijfje extra goed en bewust te voelen tijdens de therapie kreeg hij een verzwaringsdeken over zich heen tijdens bepaalde oefeningen. 

Na het eerste half uur ging Morris vervolgens naar het dok met de dames. Hier werkte Marie elke dag aan zijn zelfredzaamheid bij het aan- en uitkleden. Daarna zagen wij hem van een afstandje huppelend naar de dolfijnen lopen.

Zo mooi om te zien, hij had het elke dag steeds meer naar zijn zin! Hij spetterde in het water eerst wat om hem heen, daarna werd zijn focus op de dolfijn en de therapie steeds beter. De eerste dagen vond Morris Chabelita nog wat spannend, maar dit verdween al snel. Ook Chabelita groeide steeds meer naar Morris toe. Ze wende aan zijn af en toe ongecontroleerde handbewegingen en kwam steeds dichterbij. Morris genoot van de kusjes, het dansen, spetteren en de mooie hoge klanken van Chabelita. We konden ‘m heel kenmerkend zien grinniken elke keer!

Ook in het water was het ervaren van Morris lijfje belangrijk onderdeel van de therapie; bijvoorbeeld doordat Chabelita Morris en Babette achterwaarts voortduwde aan Morris’ voetjes. 

Morris had een hele fijne band met Babette en Marie, die heel liefdevol met hem aan de gang gingen elke dag. Soms vergat hij in het water zelfs de dolfijn even om te knuffelen met Babette. Iets wat hij vaak doet als hij ergens heel veel plezier in heeft. Dit wil hij dan graag even delen! Hij was helemaal verliefd op Babette, maar helaas had ze al een vriend. 😉

• 

• 

Tijdens de therapie was er ook aandacht voor de broers van Morris. Zo genoot Mick van zijn dagelijkse speeluurtje bij kinderbegeleidster Laura van het CDTC en de dolfijnshow. Stan, Lars en Tycho gingen een middagje snorkelen met alle andere brussen. Ook mochten de broers een middagje mee het dok op om de therapie van dichtbij mee te maken. Dolfijntrainster Romy leerde ze daarbij wat gebaren om de dolfijnen te laten dansen, springen en zwaaien. Het was heel fijn om te zien dat het CDTC stil stond bij de positie van de andere kinderen in een bijzonder gezin als dat van Morris!

• 

• 

En uiteraard was er tijd voor de familyswim! We mochten met z’n negenen (Marly is te jong helaas) een half uurtje zwemmen met 3 dolfijnen. We hebben kusjes gegeven, ze laten dansen en ze de vin geschud. Wat een bijzondere dieren!

Vanwege de intensiviteit van de therapie kreeg Morris In het weekend vrijaf. Zo konden we het eiland een beetje gaan verkennen en heerlijk ontspannen. We vonden dat we dat wel een beetje verdiend hadden. ;-). Zo zwommen we heerlijk aan 1 van de Caraïbische stranden en dronken cocktails.

We vielen ook een beetje met ons neus in de boter in Willemstad! Bonuspapa Marco had het best zwaar, omdat hij het carnaval in Maria Hoop moest missen, als vast lid van de Raad van elf daar. Maar Carnaval kennen ze op Curaçao gelukkig ook, al hebben ze wel een iets andere muzieksmaak. -;) We moesten de grote optocht helaas aan ons voorbij laten gaan, maar op donderdagavond was er wel een vuurwerkshow en danste en trommelde een Caraïbische drumband door de straten van Willemstad. En wij zaten toevallig net lekker te eten op het terras! Morris fladderde en danste er op los, op zijn manier uiteraard. Hij vond het prachtig!

Op de een na laatste dag van de therapie kregen we onverwachts nog een klap op de vuurpijl. We hadden al gehoord dat er wonderlijke dingen konden gebeuren tijdens de therapie. En dat gebeurde. We waren erg ontroerd en zo trots als een pauw toen we Morris op film voor het eerst in zijn leven ja zagen knikken. Dat filmpje hebben we inmiddels tientallen keren gezien. We houden het met moeite droog!

Op de laatste dag volgde een innig afscheid van Babette en Marie, de rest van de crew en alle andere ouders die ook net als wij jarenlang hun ziel en zaligheid hebben gegeven om dolfijntherapie mogelijk te kunnen maken voor hun kinderen. Heel inspirerend om dit met elkaar te beleven uiteraard! We genoten daarna met weemoed nog een paar dagen van het prachtige weer en vlogen op zondagavond terug naar het koude en natte Holland. Snik!

• 

• 

• 

Wat was het resultaat van de therapie en hoe nu verder? Dat vertellen we in de volgende blog!

---