GT (Gespecialiseerde Thuisbegeleiding) bij Morris Moerenhout

Hallo Allemaal,

Ik ben Chantal van Heel (37 jaar). Heden werken ik al twee jaar 1x per week 3 uur met veel plezier bij Morris in Maria Hoop. Daar doe ik Gespecialiseerde Thuisbegeleiding (GT) vanuit PSW. Femke, mama van Morris, vroeg mij of ik een stukje wilde schrijven over Morris en wat ik beteken voor het gezin. Dus bij deze mijn belevenis met Morris.

Zoals jullie Morris allemaal kennen, is het een jongen van 9 jaar met een verstandelijke beperking en ontwikkelingsachterstand en die verder nog gediagnostiseerd moet worden. Maar ik ken hem vooral als een gezellige, vrolijke, lieve en leergierige kerel met een ontwikkelingsniveau van ca 1,5 jaar.

Wat houdt mijn werk als GT’er voor Morris nou precies in:

Als professional kom ik bij Morris thuis. Morris is er dan nog niet, hij wordt van het kinderdagcentrum de Heisterkes met het busje naar huis gebracht. Op het KDC krijgt hij waar hij dagbesteding en Zorg in Onderwijs.

Hij wordt door een bus begeleidster aan de voordeur afgezet waar ik Morris sta op te wachten. Ik word hartelijk verwelkomd en krijg een dikke knuffel. Omdat Morris niet kan praten wil het niet zeggen dat hij niet kan communiceren! Verbaal met geluiden en non verbaal zoals lichaamstaal kan hij wel erg goed duidelijk maken wat hij wel en niet wil. Thuis en op het KDC gebruiken wij communicatiesystemen. Denk hierbij aan een communicatie bord, klapper en de nieuwe Go Talk computer waarin alles te zien is met foto’s en picto’s. Zo wordt de taal voor Morris duidelijk en kan hij aanwijzen en keuzes maken in wat hij wel en niet wil.

Morris is een buitenmens en is graag lekker in de tuin. Waar hij graag te vinden is op het klimhuisje, trampoline en natuurlijk in het zwembad. Ik ben altijd bij Morris in de buurt vanwege zijn ontremdheid, hij kent geen gevaar! Omdat zijn bewegingen erg onstabiel zijn en Morris meestal rent in plaats van loopt, is hij vaak uit balans en kan hij vallen. Morris draagt spalken om zo te proberen dat hij op de juiste manier gaat lopen. Morris is graag op ontdekking. Hij klimt graag overal op of ligt op de grond. Hij is vooral sensorisch gericht en op de tast. En hij stopt alles in zijn mond. Dan ben ik er om hem hier zo goed mogelijk in te begeleiden in wat wel en niet kan.

Tijdens het eetmoment begeleid ik Morris met eten, ook zodat mama Femke en Marco rustig en ontspannen kunnen eten. Hierbij zorg ik dat Morris zijn medicatie krijgt die hij voor zijn epileptische aanvallen nodig heeft en stimuleer ik Morris dat hij zelfstandig eet met zijn vork zodat zijn fijne motoriek geprikkeld wordt.

Ook ga ik met Morris buitenshuis waarbij hij bij mij in de auto in een aangepast stoeltje zit met zitbroekje (4 punten voor vast te maken, anders maakt hij zich los). Ik ga met Morris snoezelen op een school waar ik ook werkzaam ben: lekker liggen op het waterbed, kijkend naar de kleurreflector op de muur, een gekleurde wolk en zelfs bubbelbuis. Met op de achtergrond een lekker muziekje. Door middel van de picto kaart die ik voor Morris heb gemaakt, kan hij kiezen wat hij op dat moment graag wil doen. Dit is ook belangrijk om overprikkeling tegen te gaan. Soms ga ik lekker met Morris zwemmen in het subtropisch zwembad Aquadroom in Maaseik. Dit is vooral ontspanning voor Morris: lekker duiken, spetteren als een vis, zwemmen als een dolfijn (hoe toepasselijk ha ha). Maar ook dan heeft hij strikte begeleiding nodig omdat Morris geen gevaar kent zou hij zo het zwembad in kunnen springen en vanwege zijn epilepsie moet ik ook altijd bij hem blijven. Ook het trap lopen om bij de glijbaan te komen is een oefening voor Morris om zijn balans te bewaren. Na het zwemmen volgt een douche moment en aankleden. Ook hier stimuleer ik Morris in om zoveel mogelijk zelf te doen.

Ik werk niet alleen in het gezin. Samen met andere professionals van een andere zorginstelling en crea-coaching kijken we naar Morris en bespreken we doelen, de hulpvragen van Femke en Marco en de evaluaties om Morris verder te begeleiden en te ondersteunen in zijn ontwikkeling. Ook help ik een handje mee bij Stichting Morris die mama Femke & Marco en papa Jeroen & Renée hebben opgericht. Naast dit blog heb ik meegeholpen met de Sinterklaasctie en was ik ook aanwezig bij Dolfijn met Morris!

Eigenlijk zie ik Morris niet als iemand met een beperking maar een maatje die bij mij zichzelf kan zijn en zich veilig kan voelen. ik heb echt een vertrouwensband met hem opgebouwd, zodat Femke en Marco ook even kunnen ontspannen en een momentje voor zichzelf kunnen hebben. En zodat ze weten dat hij bij een (professional) vertrouwenspersoon is. Morris en ik hebben samen een klik.

Groetjes Chantal